“Lieverd, ik ben net wakker, mama is nu gewoon even mama oké?”

“Oké Doornroosje!” roept Sylvie vol overtuiging terwijl ze zich uitrekt in bed. “Kom schat we gaan ons even aankleden ” zeg ik terwijl ik haar overeind help. “Ja Doorn!” geeft ze als antwoord. 

Ze zit duidelijk weer in een nieuwe verwerkingsfase. Deze fasen kunnen variëren van een paar dagen tot weeeeeeken. We zitten op het moment duidelijk in de Doornoosje-fase.  Waar ik eerder enthousiast was over het mooie gezang van Sylvie ben ik na een aantal weken zover dat ik hoop dat Doorn na 100 jaar slaap er lekker in blijft hangen!

Geduld, niet een van mijn allergrootste kwaliteiten. Met een dochter als Sylvie wordt precies dat ontwikkelpunt met regelmaat zwaar op de proef gesteld.

Sylvie verwerkt dingen op haar eigen manier.

Sociale vaardigheden oefent ze vaak in een rollenspel. Op zich is het een mooi gegeven dat ze in een veilige omgeving, zoals thuis, kan oefenen in een rol waar ze zich helemaal in kan uitleven. Af en toe lijk ik schizofreen te worden en weet ik niet meer of ik nou mama, Doornroosje, een klasgenootje of Diadora de gemene heks ben…

Geleidelijk van onderwerp veranderen hoef ik ook niet te proberen, een mooie bruggetje naar een ander karakter wordt vaak keihard afgestraft door Sylvie.” Hey wat leuk roodkapje dat je ook even langskomt” zeg ik, 

“Nee mama, dat is niet roodkapje, dat is Doornroosje!”

Daarnaast staat bij ons thuis in zo’n fase YouTube op repeat. De enige liedjes die nog worden gezongen zijn die van Doornroosje en dan beginnen ze vaak ook nog eens halverwege opnieuw. Kan ik eindelijk het refrein net lekker mee te zingen wordt “Morgen gaan we trouwen” halverwege en zonder waarschuwing, schaamteloos terug gespoeld naar het begin. En als je denkt dat valt toch wel mee? Dit gebeurt niet één keer maar ontelbare keren. 

Naast het verwerken en het oefenen van haar sociale vaardigheden, heeft Sylvie ook heel erg behoefte aan duidelijkheid. Ze wil het liefste al tijdens het ontbijt duidelijk hebben wat we ’s avonds gaan eten.  Wanneer er een afspraak gepland staat wordt het niet tien maar wel honderden keren gevraagd en herhaald. Foto’s, picto’s, afstreepkalenders… verzin het en we hebben het al wel geprobeerd.

Sylvie rangschikt al haar gedachten en emoties door herhaling; 

Heb je ergens pijn, kom alsjeblieft niet in de buurt van Sylvie want maanden later vraagt ze zich nog steeds af of je “AU” hebt en of het al weer over is.

Sylvie probeert continu duidelijkheid te scheppen in de voor haar zo snelle en soms onduidelijke wereld.
Dus met een stukje geduld en met een hele hoop liefde speel ik elke dag de sterren van de hemel voor Sylvie! 

ps. Mocht je willen solliciteren als Stand-in, naast Doornroosje zijn er nog diverse rollen beschikbaar!